Toskania obiecuje turystom wiele i z pewnością obietnicy tej dotrzymuje. W jej stronę zmierzają miłośnicy architektury, wyszukanych krajobrazów, łagodnego czerwonego wina oraz piaszczystych plaż rozpościerających się nad bezkresnym morzem. Podróżując przez malowniczą dolinę nie sposób nie zauważyć wysmukłych cyprysów, wspaniałych winnic, gajów oliwnych, kryjących się wśród nich eleganckich rezydencji oraz średniowiecznych miast pełnych niezwykłych zakamarków, położonych na malowniczych wzgórzach.

Krajobraz Toskanii zachwyca zróżnicowaniem składającym się na wspaniałe wybrzeże, wysokie góry oraz majaczące na horyzoncie malownicze wyspy. Ciągnące się na północy regionu piaszczyste plaże graniczą z Wybrzeżem Liguryjskim, północny-wschód to naturalna linia Północnych Apeninów, Kotliny i Pogórza Toskańskiego, a zachodnie tereny stykają się z regionami Emilia-Romania, Marche i Umbria. Południowa część wybrzeża graniczy z przepięknym regionem Marche, na który warto zwrócić uwagę podróżując do Rzymu. Z Toskanii także jest niedaleko na przepiękny archipelag rozrzucony na Morzu Tyrreńskim z takimi wyspami jak Elba, Montecristo, Capraia, Gorgona, Pianosa czy Giglio, na których utworzono park narodowy. Turyści mogą liczyć na wygodne plaże, malownicze doliny rzeczne Arno czy Ombrone oraz wysokie góry z majestatycznym szczytem Prado. Niezwykle ciekawie prezentują się także jeziora Laguna di Orbetello i Lago di Massaciuccoli.

Historia Toskanii jest pełna nieoczekiwanych zwrotów i zdarzeń, zanim region na dobre utwierdził swoją przynależność do Włoch. Kraina początkowo była zamieszkana przez Etrusków, później kolejno podbijali ją Rzymianie i Germanie, była też pod władaniem Bizancjum, Longobardów i Franków. Na obecny kształt ziem miały wpływ także rządy Medyceuszów oraz Habsburgów, które związały kraj z Austrią. Wojny napoleońskie sprowadziły do regionu Francuzów, później ponownie dynastię habsbursko-lotaryńską, od roku 1860 Toskania ostatecznie znalazła się w zjednoczonych Włoszech, a dialekt toskański stał się podstawą dla języka włoskiego, dzięki małej ingerencji takich  poetów jak Dante, Petrarka czy Boccaccio.

Atmosfera stolicy regionu – Florencji –  jest tak niezwykła, że jeden dzień nie wystarczy na wczucie się w jej niezwykły klimat i poznanie wielu cennych skarbów. Zwiedzanie najlepiej zaplanować w środku tygodnia, gdyż bywa, że muzea zamknięte są w poniedziałki, a kościołów nie można zwiedzać w niedzielę. Najwspanialszy artystyczny ośrodek świata założyły wojska Juliusza Cezara już w 59 r. p.n.e. ze względu na rzekę Arno będącą w tym czasie dogodnym szlakiem komunikacyjnym. W kolejnych wiekach miasto podlegało różnym władcom, podobnie jak cała Toskania, a częste wojny umacniały jego pozycję strategiczną. Największy rozwój Florencji to okres między XIV a XVI w., który pozostawił po sobie najwspanialsze zabytki, a miasto stało się kolebką sztuki, malarstwa, rzeźby, literatury i muzyki, takie nazwiska jak Donatello, Michelangelo, Giotto, Dante i Botticelli przyciągają turystów pragnących poznać niezwykłe miasto i jego historię.

Po wielu miastach nie da się spacerować obojętnie, taka też jest Florencja z największymi perłami światowej architektury oraz najdrobniejszymi zakątkami, których historia może okazać się również wielką. Miasto najlepiej zwiedzać na pieszo, a podróż w głąb czasu, czyli do zarania renesansu najkorzystniej rozpocząć na Piazza del Duomo, chociaż gdziekolwiek by się nie poszło, można dotrzeć do niezwykle ciekawych miejsc. Prowadzące do placu uliczki nie są tak imponujące jak jego główna atrakcja, czyli niebywała katedra Santa Maria del Fiore stworzona z zielonych, białych i czerwonych marmurów pochodzących z różnych części Włoch, budowana przez 150 lat, będąca niegdyś największą świątynią chrześcijańską. Imponujących rozmiarów kopuła otoczona wielobocznymi absydami robi wrażenie na turystach zajadających gofry o smaku anyżu – „brigidini”, przesiadujących w okolicznych ogródkach, a samo wnętrze zachwyca podróżujących koneserów historii sztuki. Na niezwykłe miasto warto spoglądnąć z samej kopuły udostępnionej zwiedzającym, by później z wielką zadumą udać się do wnętrz Dzwonnicy Giotta i Baptysterium ze złoconymi drzwiami z brązu i mozaiką przypominającą „Sąd Ostateczny”. Z niezwykłego placu warto podążyć główną ulicą Florencji Via dei Calzaiuoli, pełną luksusowych sklepów i galerii handlowych, zajść na imponujący rozmiarami plac Piazza della Repubblica lub odszukać słynną galerię degli Uffizi, by poczuć prawdziwy oddech renesansu. Niegdyś przesiadywali w niej notariusze i przedstawiciele cechów, a teraz wspaniałe wnętrza do których wręcz pielgrzymują turyści zdobią najznamienitsze dzieła światowego malarstwa oraz inne godne uwagi i bezcenne kolekcje. Zwiedzający galerię turyści często giną w tajemnych przejściach łączących Palazzo Vecchio z Palazzo Pitti, co wywołuje dreszczyk emocji i urozmaica zwiedzanie. Jednym z turystycznych symboli Florencji, gdzie można spędzić wspaniałe chwile jest Piazza della Signoria z niezwykłym zestawem rzeźb oraz gmachem zachwycającego ratusza Palazzo Vecchio.

Niezwykle przyjemny może okazać się spacer po zachodniej części miasta, gdzie zachowały się średniowieczne ulice z często odwiedzanym przez turystów targiem Mercato Nuovo. Przesądni spacerowicze gromadzą się zwykle wokół Il Porcellino – figurki dzika do którego paszczy „na szczęście” warto wrzucić monetę lub potrzeć złocisty nos. Na bezcelowe wędrówki romantycy powinni wybrać się wieczorami na rozległy plac Piazza Santa Maria Novella z niezwykłym kościołem kryjącym w swoich wnętrzach prawdziwą wirtuozerię najrozmaitszych dzieł sztuki. W plątaninie uliczek wokół kościoła San Lorenzo łatwo się zgubić, na baczności trzeba się także mieć  w trakcie poszukiwania pamiątek na okolicznym targu, na którym można znaleźć prawie wszystko, w tym cenne pamiątki. Magnetyczny urok rzeźby Dawida stworzonej prze Michała Anioła przyciąga swoją mocą w Akademii Rysunku, tak samo jak gwarny Piazza San Marco z gromadzącymi się na nim adeptami sztuki. Znany z filmu „Pokój z widokiem” kościół Santa Croce przyciąga freskami Giotta, ciekawe są okolice wspaniałego mostu Ponte Vecchio, na którym ruch turystyczny nigdy nie ustaje, a uliczni handlarze rozkładają po zmroku swoje kramy. Po długich wędrówkach dobrze jest odpocząć w ogrodach Boboli z wspaniałymi ozdobami, by później dostać się na wzgórze z twierdzą Forte di Belvedere, która może poszczycić się niebywałym widokiem na miasto. Każdy turysta powinien zobaczyć także Calelle Brancacci – niespotykany klasztor z kościołem Santa Maria del Carmine oraz falującą w słońcu fasadę kościoła San Miniato al Monte położonego na jednym z wzgórz okalających Florencję. Ze wzgórza rozpościera się imponujący widok na starówkę i rzekę Arno, więc warto podjechać autobusem lub przejść się na pieszo na majestatyczne zbocza przyciągające setki zwiedzających. Po pełnym we wrażenia dniu warto zrelaksować się w ekskluzywnej restauracji lub winiarni w Palazzo Antinori, wybrać się na koncert z muzyką klasyczną, do opery, baletu lub na pełną włoskich rytmów dyskotekę. We Florencji znajduje się jeszcze wiele ciekawych zabytków, więc przed zwiedzaniem miasta dobrze jest zaplanować wędrówkę i naładować baterie aparatu fotograficznego.

Marina di Massa – kurort otoczony przez wspaniałe Alpy Apuańskie, schowany w piniowych zagajnikach, wśród których znajduje się mnóstwo ciekawostek historycznych w postaci klasztorów, twierdz i przepięknych ogrodów. Z marmuru wydobywanego w pobliskich, pamiętających czasy rzymskie kamieniołomach korzystał sam Michał Anioł przy tworzeniu swoich dzieł, w okolicy znajduje się kilka ciekawych wiosek z zabytkową zabudową, a spragnionych wypoczynku turystów przyciąga 10-kilometrowa, piaszczysta plaża, łagodnie opadająca ku morzu, zachęcająca kąpielami w lazurowym morzu i uprawianiem sportów wodnych.  

Viareggio – główny kurort Riwiery Versilia o historycznych korzeniach z wieloma atrakcjami, które mogą zainteresować turystów. Są wśród nich wspaniałe, szerokie i piaszczyste plaże, secesyjna architektura, portowa atmosfera i restauracje serwujące wyśmienite dania rybne. Warto zaglądnąć do słynnej na wybrzeżu Caffe Margherita wyróżniającej się ciekawą architekturą w stylu orientalnym. W kurorcie organizowanych jest wiele koncertów, wystaw i towarzyszących im imprez porywających turystów na całe wieczory. W wolnych chwilach warto skorzystać z doskonałej bazy rekreacyjno-sportowej i świetnie przygotowanych szlaków górskich.

Cecina – doskonała lokalizacja kurortu przy Livorno jest doceniana przez turystów z całego świata, co świadczy o jej niezwykłej popularności. Wczasy umila piękna natura, bogata historia i ciekawe tradycje dostrzegalne na każdym rogu ulicy. Piaszczyste plaże zapewniają przyjemny relaks nad lazurowym morzem, żaden wczasowicz nie będzie też się nudził, gdyż Cecina to doskonałe miejsce do uprawiania żeglarstwa, nurkowania, windsurfingu, tenisa ziemnego, jazdy konnej czy golfa. Jeżeli ktoś ma dosyć morskiej wody morze skorzystać z wielu basenów lub wybrać się na spacer lub wycieczkę rowerową by podziwiać wspaniałe widoki. Miasteczko jest również doskonałą bazą do odwiedzenia pobliskich kurortów Bibbona, Bolgheri, Castagneto Carducci czy Castiglioncello.

San Vicenzo – wspaniały kurort nagrodzony Błękitną Flagą za przepiękne 10-kilometrowe wybrzeże z białym, miękkim piaskiem otoczone śródziemnomorską roślinnością. Raj dla miłośników plażowania, nurkowania, pływania i uprawiania sportów wodnych z nowoczesną infrastrukturą wypoczynkową. W luksusowych willach i hotelach można korzystać z siłowni, boisk do koszykówki, siatkówki, kortów ziemnych oraz basenów. Przy wspaniałym wybrzeżu funkcjonują bogato wyposażone wypożyczalnie sprzętów rekreacyjno-sportowych.

Follonica – przyjemny kurort położony nad zatoką o tej samej nazwie, którego niewątpliwym atutem jest widok na wspaniały wyspiarski archipelag z wyspą Elbą, a także delikatnie opadające ku morzu piaszczyste plaże oraz piniowe zagajniki, w których można schronić się przed ostrym słońcem. Kurort doskonale nadaje się na bazę wypadową do wycieczek w głąb lądu oraz jest świetnym miejscem do uprawiania sportów wodnych. Wieczory należą z kolei do wykwintnych restauracji serwujących owoce morza.

Castiglione della Pescaia – nowoczesne kąpieliska w słonecznym kurorcie zapewniają wypoczynek na najwyższym poziomie i spełniają oczekiwania najbardziej wymagających turystów. Piaszczyste, szerokie nabrzeże z wypożyczalniami sprzętów do plażowania, możliwość pływania łodzią, nurkowania i serfowania na wzburzonym  morzu są atutami podkreślającymi wartość turystyczną miejsca. Komfortowy wypoczynek zapewniają liczne apartamenty, w kurorcie nie da się też nudzić dzięki wspaniałym restauracjom, barom i pubom, w których można spędzić wiele niezapomnianych chwil. Wieczorem każdy powinien odwiedzić średniowieczny zamek – miejsce potajemnych schadzek oraz sprzyjający ochronie środowiska Maremma Park.

Grosetto – atrakcyjne pod względem turystycznym miasto położone niedaleko morza, szczycące się wspaniałą historią sięgającą czasów etruskich. Warto przespacerować się po sympatycznej starówce, zajrzeć do katedry św. Wawrzyńca lub wybrać się na wędrówkę wokół zabytkowych murów. Niedaleko miasta rozpościerają się malownicze, piaszczyste plaże graniczące z wiecznie zielonymi wzgórzami i rozległymi lasami sosnowymi.

Campiglia Marittima – urocza miejscowość turystyczna usytuowana na malowniczym wzgórzu, z którego można podziwiać lazurowe morze i okoliczne wioski. Spokojna atmosfera sprzyja wypoczywaniu wśród gajów oliwnych i wspaniałych zabytków pozostawionych przez Etrusków zamieszkujących te ziemie przed wiekami. Pozostałości po rzymskich czasach i okresie średniowiecza można podziwiać w Muzeum Sztuki Sakralnej, ciekawe zabytki architektoniczne znajdują się w „muzeum pod gołym niebem” w pobliskiej Venturinie. Hotele o wysokim standardzie, luksusowe apartamenty w pięknym otoczeniu gwarantują komfortowy wypoczynek, a liczne imprezy związane ze średniowiecznymi obyczajami i kulinarnymi tradycjami zapewniają rozrywkę na długie godziny. W wolnym czasie warto wybrać się na przejażdżkę konną, uprawiać kolarstwo, trekking czy zrelaksować się w okolicznych naturalnych źródłach o temperaturze 36°C. Po zwiedzaniu warto wypocząć na piaszczystej plaży i wpatrywać się w szmaragdowe morze.

Forte dei Marmi – wypoczynkowe miasteczko kąpieliskowe powstałe wokół malowniczo położonej XVII-wiecznej fortecy zaspokajające wszystkie życzenia związane z letnim wypoczynkiem. Piaszczyste plaże zachęcają do kąpieli, spacerować można w zacienionych sosnowych lasach, a dla turystów miłujących aktywny wypoczynek przygotowano wspaniałą bazę do takich sportów jak żeglarstwo, windsurfing, nurkowanie, jazda konna, tenis czy golf.

Marina di Pietrasanta – idealne miejsce dla miłośników kąpieli i plażowania oraz wypoczynku w luksusowych warunkach. Wokół bardzo szerokiej, piaszczystej plaży idealnie współgrającej z błękitem morza kwitnie życie nocne, na wielu imprezach kulturalnych i festiwalach czas płynie w zwolnionym tempie, a wytworne butiki zachęcają do odwiedzin niebagatelnymi pamiątkami. Aktywny wypoczynek zapewniają liczne obiekty sportowe, wypożyczalnie rowerów i skuterów, a także doskonałe warunki do żeglowania, windsurfingu i nurkowania.

Mariana di Castagneto – szerokie, piaszczyste plaże wcinające się malowniczo w błękitne morze i wspaniały kurort nagrodzony Błękitną Flagą za czystość są tym wszystkim, czego turyści poszukują najbardziej. Do tego wspaniale przygotowana baza noclegowa, możliwość uprawiania licznych sportów, zabytkowy fort militarny do zwiedzania oraz bajeczny park rozrywki Cavalino Matto – urlop w tym miejscu z pewnością będzie należał do udanych.

Montecatini – kurort ma swój niebywały klimat dzięki uzdrowiskowemu charakterowi, który zapewniają miejscowe wody źródlane. Turyści przyjeżdżają do tej sanatoryjno-letniskowej miejscowości, żeby podreperować zdrowie i odpocząć od codziennych trosk. W kurorcie warto spędzić czas także na zwiedzaniu zabytkowych uzdrowisk, wspaniałych placów, zadziwiających fontann i dekorowanych budynków lub oglądając wyścigi konne, grając w golfa lub basket. Rodzice powinni zabrać swoje dzieci na atrakcyjną przejażdżkę unikatową kolejką elektryczną.

Tirrenia – malownicze położenie między błękitem Morza Śródziemnego a lasami sosnowymi sprawia, że kurort jest ważnym ośrodkiem turystyki nadmorskiej. Młodzież ceni Tirrenię za przyjemne bary i dyskoteki, natomiast nieco starsi letnicy przyjeżdżają do kurorty dla wspaniałego klimatu oraz świetnie przygotowanych tras spacerowych i rowerowych. Główną atrakcją są jednak tłumnie odwiedzane piaszczyste plaże oraz niespotykane w innych częściach wybrzeża wydmy z unikalną roślinnością. Wypoczynek urozmaicają dodatkowo pola golfowe, korty tenisowe i baseny, aktywne spędzenie czasu na wspaniałych plażach możliwe jest dzięki świetnej infrastrukturze rekreacyjno-sportowej.

Vada – spokojny kurort szczycący się naturalnym pięknem okolicznej przyrody, szerokimi plażami z białym piaskiem i łagodnym klimatem. Liczne hotele, pensjonaty i apartamenty gwarantują wypoczynek na najwyższym poziomie, a w lokalnych pizzeriach ciężko znaleźć wolne miejsce. Wypoczynek na publicznych plażach wyposażonych w leżaki i parasole z pewnością będzie należał do udanych. Szeroka nadmorska zatoka jest nie tylko niezwykłym miejscem widokowym, ale także doskonale nadaje się do żeglowania i uprawiania windsurfingu. Pozostałe ciekawe obiekty, w których można zgubić zbędne kalorie to korty tenisowe, boisko do piłki nożnej, kręgielnia i basen.

Świętowanie życia to we Włoszech nic innego jak spożywanie posiłków i picie zacnych trunków. O włoskiej kuchni mówi się, że jest jedną z najlepszych kuchni na świecie, stąd jej wielka popularność w wielu krajach, gdzie lokale z włoskim jedzeniem można spotkać praktycznie na każdym rogu ulicy, a włoskie nazwy własne nie są już tak obce i na dobre zadomowiły się w powszechnym słownictwie. Spaghetti, pizza, ravioli czy lasagna to potrawy, które na stałe zagościły też na stole niejednego domu. Nie tylko takie menu jest domeną wyśmienitej kuchni, w której dominują świeże owoce, zioła, ryby i jarzyny stosowane od wieków przez włoskich kucharzy należące do zdrowej diety, której nie zaszkodzi nawet mały dodatek oliwy.

Kuchnia włoska to również wpływy innych kuchni pozostawiające swój ślad dzięki bogatej historii, wyraźnie dominują wpływy francuskie, austriackie czy greckie, chociaż wielu Włochów uważa, że właśnie domowe jedzenie jest tym najbardziej wartościowym.

Włosi mają silnie zakorzenione tradycje kulinarne, przez co spożywanie posiłków jest prawdziwym, często bardzo długim, ale jakże smakowitym rytuałem. Obowiązkowe śniadanie prima calzione nie może obejść się bez cappuccino oraz brioche lub cornetto – miękkiej bułki francuskiej nadziewanej dżemem, kremem czy czekoladą, taki posiłek można spokojnie skonsumować stojąc przy barowej ladzie. Jeżeli ktoś zgłodnieje od razu sięga po panini – wielkie kanapki składające się z bagietki przełożonej kiełbasą, serem i różnorodnymi dodatkami, w zależności od gustu. Bary z takimi kanapkami zwane paninoteca to standardowy obrazek większych miast, zamawia się zwykle tramezzini – gotowe kanapki z białego chleba z różnymi dodatkami lub gorące toste z serem lub szynką i pomidorem. Przed południem najlepiej zamówić coś na wynos w barze tavola calda, wszędzie można też kupić pojedyncze kawałki pizzy. Zapiekanki focacce obłożone serem lub pomidorem ze szpinakiem, wątróbką lub mięsem spotykane są na targach, tak samo jak popularne suppli – zapiekane kule ryżu wypełnione farszem mięsnym.

Obiad – pranzo – zazwyczaj zaczyna się od antipasto – przystawki (mogą nią być surowa szynka prosciutto, gotowana cotto lub wędzona crudo z serem mozzarella) po której następuje kulinarna celebracja zupy, risotto lub dania z makaronem zwanych ogólnie il primo, następnie ryba lub mięso, ser, świeże owoce, czyli il secondo i na koniec kawa. Pochłonięcie wszystkich dań zalecane jest wyłącznie turystom z nadmiernym apetytem.

Contorni – sałatki lub warzywa można zamawiać i spożywać osobno, w każdej restauracji można dostać też makaron z sosem pomidorowym – pomodoro lub mięsnym – al ragu, różne pasty, spaghetti z sosem bolońskim lub napoli, risotto czy też tortelini – pierożki z nadzieniem mięsnym lub serowym.

Przebywając na wczasach we Włoszech nie wypada przejść obojętnie obok lodów włoskich – gelato – cieszących się popularnością nie tylko w tym kraju. Lody w wafelku – un cono – można kupić dosłownie wszędzie, a najlepsze gelaterie przyciągają tłumy smakoszy tego cudownego i orzeźwiającego daru niebios. Raj dla podniebienia najlepiej testować w lodziarniach wyrabiających lody na miejscu, zwanych Produzione Propria.

Niezwykle smaczne są chleby wyrabiane w małych piekarniach, Włosi sceptycznie podchodzą do masowych wyrobów artykułów spożywczych, dlatego ich kuchnia ma tak wysublimowany smak, niemniej sery takie jak Bel Paese, Gorgonzola czy Taleggio produkowane są już przez większych producentów.

Cokolwiek nie mówić o pizzy we Włoszech, skąd się wywodzi, smakuje wyjątkowo, inaczej niż w innych krajach szczycących się jej podawaniem. Pieczona w piecach opalanych drewnem – forno a legna – podawana jest w sposób tradycyjny, na cienkim cieście bez zbędnych udziwnień, które weszły do mody, gdy to smakowite danie stało się powszechne. Pizzerie mogą mieć różny charakter, ale w tych najprawdziwszych można kupić wyłącznie pizzę, napoje i piwo. Obecnie żaden Włoch nie byłby w stanie zliczyć ile gatunków pizzy może zaoferować przeciętna restauracja.

Stołować można się także w „spaghetteriach” oferujących proste dania mączne i makarony spaghetti najwyższej klasy z całym wachlarzem sosów lub w „osteriach” – specjalizujących się w domowych kulinariach restauracjo-pubach.

Spacerując po włoskich ulicach bardzo często można poczuć aromat świeżo parzonej kawy. Humor można poprawić sobie espresso, caffe lungo – z większą ilością wody, Americano – z domieszką alkoholu, macchiato – podawaną z małą ilością mleka lub caffe late – przypominającą polską białą kawę.

Za Alla spina – piwo z beczki – mogą zabrać się wszyscy miłośnicy tego wspaniałego napoju; popularne piwa to Moretti, Peroni i Dreher, natomiast wódka grappa to mocniejszy trunek pochodzący z Bassano di Grappa w Wenecji Euganejskiej, a za najlepsze włoskie brandy uchodzi Stock. Także wina mają swoje wzmocnione wersje w postaci Martini, Cinzano czy Campari, natomiast po obiedzie dobrze smakuje gorzki drink Amaro lub Amaretto – słodszy z intensywnym smakiem migdałów. Ciekawym doświadczeniem może być skosztowanie gęstej, podpalanej, słodkiej, anyżowej mieszanki z ziarnkiem kawy – Sambuki, w każdym barze można zamówić też Strega – żółty, słodki likier o ziołowo-szafranowym smaku. Włosi popisują się także szerokim wachlarzem win, najlepiej smakują Soaves, Valpolicella i Chianti, w końcu włoskie wina zmieniają każdy posiłek i spotkanie rodzinne w przyjemne wydarzenie towarzyskie. We Włoszech ze względu na klimat uprawia się najwięcej odmian winorośli i produkuje najwięcej wina, niż w jakimkolwiek innym kraju. Każdy region ma swoje specyfiki, głębią smaku wyróżniają się Recioto Amarone i Recioto Amabile robione z suszonych winogron, czołowi producenci to Allegrini, Antinori, Clerico, Bruno Giacosa czy Angelo Gala. Warto zapamiętać takie słowa jak wino czerwone – rosso, białe – bianco i różowe – rose lub rosato, żeby później nie mieć problemu w restauracji z doborem ulubionego bukietu.

Istotne we włoskiej kuchni jest pewne rozróżnienie polegające na przykład na tym, że mieszkańcy północy jedzą pasta – makaron w kształcie wstążek, natomiast południowcy spożywają rurki. Północ słynie z makaronów zrobionych z jajek, często podawane są alla Bolognese – z klasycznym sosem, z chudą cielęciną i pomidorami, przyprawionym marchewką, selerem i prosciutto, natomiast klasyczny południowy makaron produkowany jest masowo i podawany z sosem napoletana, na bazie wieprzowiny. Takich podziałów jest wiele i można je zauważyć w różnych odmianach regionalnych, których we Włoszech nie brakuje.

Toskańska kuchnia nie jest specjalnie wyszukana, ale ma za to swój tradycyjny charakter. W wielu mniejszych miejscowościach warto zapytać o bruschette – czerstwy, opiekany chleb przyprawiony oliwą z czosnkiem lub crostini – grzanki posmarowane pasztetem. Do zup, gulaszu, sałatek i większości potraw Toskańczycy używają oliwy z oliwek. W nadmorskich tawernach turyści zajadają się cacciucco – aromatycznym i pikantnym gulaszem z owoców morza. We florenckich restauracjach w menu można znaleźć bistecca alla fiorentina – krwisty befsztyk z rusztu albo pollo alla diavola – marynowane kotlety z kurczaka pieczone w ziołach. Jeżeli ktoś wybierze się na któryś w winnych szlaków lub postanowi pozwiedzać toskańskie wzgórza z pewnością natknie się na potrawy myśliwskie takie jak pieczony dzik (cinghiale) czy królik (coniglio). Najlepsze sery są w Pienzie – króluje owczy pecorino, chociaż niezły w smaku jest także wyrabiany w rejonie Chianti marzolino. Zaglądając do Prato warto u lokalnych sprzedawców zapytać o biscottini – twarde ciastka z migdałami, które przed jedzeniem koniecznie trzeba zamoczyć w lampce wybornego Vinsanto lub kawie, natomiast w Sienie najlepiej smakuje panforte – sycące ciasto z orzechami i owocami. W królestwie winnic nie można się obejść bez skosztowania chociażby lampki Chianti Classico, Brunello di Montalcino i Vino Nobile Montepulciano. Samo Chianti ma wiele odmian i przed degustacją warto zgłębić tajniki etykiety, niemniej w ciemno można kupić wytrawne białe wino Vernaccia di San Gimigano czy orzeźwiające Galestro.

Włochy można scharakteryzować krótko: pizza, telewizja, fiat i piłka nożna, natomiast typowego Włocha rozpoznaje się po urodzie, krzykliwości, gadatliwości i wiecznym uśmiechu. Współczesna Italia pełna jest kulturowych paradoksów, które bardzo często można zauważyć wypoczywając w tej zadziwiającej i pięknej krainie. Powszechnie uważa się, że Włochy to mieszanka zamieszkujących je wielkich rodzin ideologicznych, politycznych i zawodowych. Rodzina jest niezwykle ważna i każda dąży do swojej suwerenności, można to zauważyć w bezpośrednich kontaktach z tymi impulsywnymi, ale bardzo przemiłymi i pogodnymi ludźmi. System społeczny jest nieco urozmaicony, niemniej różnice są mało widoczne i polegają na przykład na tym, że marchesi, czyli markizowie są biznesmenami, niektóre klany liczą się w bankowości, a inne rodziny odnoszą sukcesy w produkcji wina. Są też klasy średnie, czyli borghesi i contadini – rolnicy, którzy także tworzą rozpoznawalne grupy. Wszystkich łączy jednak narodowe motto: fatta la legge, trovato l'inganno – czyli po uchwaleniu prawa znajdzie się sposób, aby je obejść.

Włosi mają jeszcze jedną cechę, są niezwykle dumni ze swej bogatej historii i kultury, gdyż mają więcej zabytków niż w jakimkolwiek innym kraju wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, przez co Półwysep Apeniński jest tak tłumnie odwiedzany przez turystów. Dużą rolę w życiu religijnym odgrywa Watykan, a celebrowanie katolickich sakramentów począwszy od chrztu, przez Pierwszą Komunię, obrzędy zaślubin po pogrzeb jest we Włoszech nadal widoczne. Największe uroczystości odbywają się podczas Wielkanocy, kiedy liczne procesje przemierzają ulice miast, Bożego Narodzenia i dnia Wszystkich Świętych. Silne jest także poczucie przynależności do rodziny, miasta i przede wszystkim klubu piłkarskiego czy też własnego domu, można to zauważyć podczas bezpośredniej rozmowy z tymi przemiłymi ludźmi.

Dobrem narodowym, z którego słyną Włochy jest piłka nożna obecna w każdej sferze życia publicznego i społecznego. Narodowość jest pojęciem abstrakcyjnym, ale kiedy pojawia się football lub kuchnia, to już w grę wchodzi umiłowanie do własnego miasta i tradycji. Nazwy włoskich klubów piłkarskich zna chyba każdy niezależnie od tego czy interesuje się footballem, czy nie. Rywalizacja w tej dziedzinie podobna jest do innej „obsesji” narodowej czyli opery i bardzo często ma uwarunkowania regionalne, które łatwo można zauważyć przemieszczając się z północy na południe. Najważniejsza jest miłość do różnego rodzaju widowisk, pokazów i rytuałów, niezależnie w którym miejscu Włoch mają one miejsce, dzięki temu podkreślana jest wartość życia towarzyskiego, prostoty i przyjemności.

Każdy turysta odwiedzający Włochy musi przekonać się czym jest passeggiata, czyli rytuał wieczornego spaceru, randki z pogawędką, flirtem lub nawet plotkowaniem między znajomymi. Na ulicach włoskich miast często można spotkać grupki nie tylko młodych ludzi oddających się esencji włoskiej towarzyskości. Z Włoch wywodzą się właśnie Święto Zakochanych – Walentynki, znane już w starożytności.

We Włoszech do osób młodszych lub rówieśników na powitanie i pożegnanie wystarczy powiedzieć ciao – cześć, natomiast do osób starszych piacere – coś na zasadzie „miło cię spotkać”, buongiorno – dzień dobry lub buonasera – dobry wieczór. Na pożegnanie wystarczy rzucić arrivederci – do widzenia. Po Włochach już po pierwszym kontakcie widać, że są przyjaźnie nastawieni, gdyż żywiołowo padają sobie w ramiona i przyjaźnie się całują. Włosi uwielbiają także komplementy, więc dobrze jest im powiedzieć czasami coś miłego, choćby dotyczącego zdrowego stylu życia, urody lub dobrego wychowania.

Prawdziwym zwyczajem jest we Włoszech picie mezzo – półtoralitrowej karafki winą będącej uzupełnieniem do posiłków, w obyczajowości Włochów picie wina leży w tradycji, niemniej jednak zbyt nadmierne korzystanie z tego trunku nie leży w dobrym tonie.

Obiady zwykle jada się w restauracjach o nazwie trattoria lub po prostu ristorante. Warto pamiętać o rachunku – il conto i dokładnym sprawdzeniu jego listy, gdyż w wielu restauracjach od każdej osoby pobierana jest dodatkowa opłata za nakrycie coperto, a szczegółowy spis zamówionych dań można sprawdzić prosząc o ricevutę – szczegółowy rachunek. Oprócz coperto pobiera się też dodatkową opłatę za obsługę servizo i jeśli nie jest ona wliczona w rachunek przyjmuje się, że wynosi około 10% kwoty do zapłacenia.

Turyści wybierający się do Włoch powinni mieć na uwadze, że tak samo jak w Grecji czy Hiszpanii normalnością jest popołudniowa sjesta, kiedy zamykane są sklepy, urzędy i instytucje, na zatłoczonych zwykle ulicach pozostają pojedynczy ludzie, a wszyscy udają się na zasłużony wypoczynek lub bardzo często krótką drzemkę. Podobnie nie należy się dziwić, że dla Włochów najważniejszym wydarzeniem dnia w tym czasie może być spożywanie posiłków, kiedy wszyscy wybierają się na obiad i zostawiają miejsca pracy.

Zwiedzanie kościołów i innych zabytków nie jest mile widziane w koszulkach bez rękawów, krótkich spódniczkach i krótkich spodenkach, dlatego w niektórych świątyniach można dostać jakieś ubranie na wierzchnie okrycie ciała.

Jeżeli turysta chce skorzystać z taksówki powinien znaleźć jeden z postojów, gdyż we Włoszech nie zatrzymuje się taksówek na ulicach.

Włosi z północy kraju są bardziej powściągliwi od mieszkańców południa, niemniej chętnie odpowiadają na pytania, udzielają pomocy, zawsze też poświęcą czas, żeby opowiedzieć zbłąkanemu turyście o mało znanym fakcie z życia historycznej postaci lub przedstawić swoją opinię na jej temat.

Jednym z najbardziej widowiskowych festiwali nie tylko we Toskanii, ale w całych Włoszech jest „Palio” – konne zawody (jazda na koniu na oklep) odbywające się od wieków w Sienie. Wyścig odbywa się dwa razy w roku wokół słynnego placu Campo, a dżokeje po przejechaniu mety nie zatrzymują się, tylko opuszczają plac ścigani przez rozgorączkowanych kibiców. Tradycja „palio” związana jest z „contrade”, czyli tradycyjnym podziałem na sąsiedztwa – starodawne dzielnice składające się na strukturę miasta. Takie powiązania niezwykle łączą lokalną społeczność, każda z nich ma własny kościół, klub towarzyski i muzeum. W Sienie działa ich 17, obrzędy stanowią nierozłączny element życia społecznego, a także ciekawą atrakcję turystyczną. Grupy tzw. „comparse” wymachujące flagami i bijące w bębny można spotkać na ulicach miasta. Wystawy różnorodnych trofeów „palio” bywają udostępniane zwiedzającym.

Zaletą Włoch jest niezwykle długa linia brzegowa oraz wiele regionów z pięknymi jeziorami, co służy niezwykłej popularności w uprawianiu żeglarstwa i windsurfingu. Wiele regionów ma wspaniałe warunki do nurkowania zarówno z akwalungiem jak i z maską w płetwach. Można zapisać się do wielu szkółek nurkowania, chyba że ktoś ma odpowiednie uprawnienia i na własną rękę może wypuścić się bezkresne głębiny. W Toskanii są długie i piaszczyste plaże sprzyjające idealnym warunkom do uprawiania sportów wodnych, w większych kurortach znajduje się szeroki wachlarz ofert wypożyczalni sprzętu wodnego, motorówek, skuterów i jachtów. 

Uprawianie sportów wodnych nie ogranicza się jedynie do wybrzeża, można wybrać się na podnoszące adrenalinę spływy kajakowe i pontonowe, zarówno po spokojniejszych rzekach, jak i górskich, rwących potokach.

Latem panują także dogodne warunki do odbywania pieszych wędrówek po regionach górskich, gdzie w większości kurortów dostępne są mapy ze szlakami. Mniej męczące od wspinaczki są wycieczki rowerowe, zarówno w górach, jak i na wybrzeżu, gdzie przygotowano wiele świetnych tras.

Dodatkową atrakcją na aktywne spędzenie wolnego czasu jest obecność wielu starych winnic dająca możliwość poznania procesu wytwarzania najlepszych win pochodzących z tego regionu.

Piłka nożna ma miliony zwolenników na całym świecie, we Włoszech można tej wyśmienitej dyscyplinie sportu zarówno kibicować i jak i praktykować na licznie przygotowanych do tego boiskach piłkarskich. Wśród innych sportów popularne są także jazda konna, koszykówka, baseball i football amerykański. Wielu fanów mają także liczne i emocjonujące wyścigi samochodowe oraz Giro d'Italia – prestiżowe wydarzenie międzynarodowe przyciągające miłośników czynnego kolarstwa.

Montepulciano – miasto położone w najwyższym punkcie Toskanii przyciąga turystów nie tylko wspaniałymi widokami, ale także renesansowymi pałacami oraz zacnym Vino Nobile. Ośrodek od dawnych czasów związany był z Florencją i jej zawdzięcza swój rozwój, który pozostawił po sobie wspaniałe zabytki w postaci głównej bramy Porta al Prato, Piazza dell'Erbe z renesansową Loggia di Mercato oraz wspaniałego pałacu, położonego najwyżej Palazzao Comunale – gotyckiej rezydencji z widokową wieżą. Liczne arcydzieła sztuki skrywa w swoich wnętrzach katedra Santa Maria Assunta, z kolei spacerując po mieście można znaleźć inne skarby ukryte w lokalnych sklepikach w postaci wybornego wina, serów, makaronów, soczewicy i miodu.

San Gimignano – najczęściej odwiedzane przez turystów jedno z mniejszych włoskich miast z niebywałymi wieżami sterczącymi ponad urzekającymi zabudowaniami. Włosi określają uroczą miejscowość „Manhattanem średniowiecza” słynącym z czworokątnych wież budowanych przez zwaśnione rody w XII i XIII w. Miasto jest monumentalne, doskonale zachowane, w trakcie spaceru po starówce można podziwiać mnóstwo pięknych fresków lub zaszyć się w przytulnej restauracji. Od południowej bramy biegnie zabudowana rzędem pałaców wspaniała ulica Via San Giovanni łącząca dwa place, na których gromadzą się rzesze turystów podziwiających uroki miasta. Koniecznie trzeba zobaczyć kolegiatę z olśniewającym wnętrzem i cyklami biblijnych fresków, wejść na wieżę Torre Grossa by zrobić pamiątkowe zdjęcie toskańskiemu krajobrazowi i zdobyć twierdzę Rocca. Zwieńczeniem wędrówki powinien być obiad zjedzony w niezwykłej atmosferze miasta prawie nie zmienionego od średniowiecza połączony z degustacją jedynego w swoim rodzaju białego wina Vernaccia di San Gimignano.

Region Chianti –  zwiedzanie niezwykłego i atrakcyjnego regionu można połączyć z wizytami w licznych winnicach zwanych „fattorie” oferujących darmowe degustacje i bezpośrednią sprzedaż boskiego napoju. Wspaniały region z winnicami i uroczymi miasteczkami rozciąga się na wzgórzach między Florencją a Sieną. Koneserzy win koniecznie powinni zawitać do takich miasteczek jak Greve in Chianti czy Radda in Chianti w poszukiwaniu nie tylko ciekawych zabytków, ale również zacnych trunków.

Vinci – w Toskanii jest wiele ciekawych miejsc, niemniej jednak warto odwiedzić tę niewielką miejscowość położoną wśród malowniczych winnic i gajów oliwnych nie bez powodu kojarzącą się ze słynnym Leonardem da Vinci. Wielu turystów przybywających do miasta kieruje się do XIII-wiecznego zamku, w którym można podziwiać niezwykłe modele skonstruowane według rysunków wybitnego artysty.

Piza – o Krzywej Wieży (Torre Pendente) z tego uroczego miasta, będącej jednym z niepodważalnych symboli Włoch słyszał chyba każdy. Sama budowla robi wrażenie na każdym turyście wpatrzonym nie tylko w ciekawą architekturę, ale także w zaskakujące położenie obiektu widoczne na większości pocztówek pochodzących z Toskanii. Uroku niezwykłej konstrukcji dodaje także wznosząca się w pobliżu katedra, baptysterium i monumentalny cmentarz Camposanto. Wszystkie obiekty określane są mianem Pola Cudów – Campo dei Miracoli i zapierają dech w piersi niejednemu turyście przybywającemu do Pizy. Pozostała część miasta, po której również warto się przespacerować tworzy sieć prześlicznych uliczek z restauracjami serwującymi toskańską kuchnię. Przed zwiedzaniem Pizy warto zaopatrzyć się w łączony bilet umożliwiający wizyty także w kilku ciekawych muzeach. Camposanto można podziwiać również z lotu ptaka, wystarczy wspiąć się na wały obronne średniowiecznej Torre di Santa Maria.

Piesze wycieczki w Alpy Apuańskie – górujące nad wybrzeżem Alpy objęte są ochroną Parco Regionale delle Alpi Apuane, niemniej wytyczono w nich wiele wspaniałych szlaków turystycznych będących alternatywą dla wylegiwania się na plażach. Trasy są łatwe, odległości nie przerażają, więc warto wybrać się na jednodniową wędrówkę po malowniczych okolicach.

Wyspa Elba – trzecia co do wielkości włoska wyspa, na której poza pamiątkami po Napoleonie można znaleźć krystalicznie czyste morze, wspaniałe plaże z jasnym piaskiem oraz lasy z bujną roślinnością. Wyspa skutecznie przyciąga spragnionych słońca turystów wakacyjnymi kurortami i wieloma atrakcjami. W każdej miejscowości unosi się zapach świeżych pomidorów, bazylii i owoców morza. Przed wiekami Rzymianie określali Elbę jako „wyspę dobrych win”, władzę na niej sprawowali także pizańczycy, genueńczycy, Medyceusze, Hiszpanie, Turcy i Francuzi co miało duży wpływ na jej kulturę, architekturę i rozwój. Wycieczki na wyspę nie można odkładać przebywając w Toskanii czy pobliskich regionach Włoch. Chociaż Elba kojarzy się przede wszystkim z Napoleonem trzeba zainteresować się jej stolicą – Portoferraio znaną z nastrojowej starówki ze stromymi alejkami i wspaniałym portem zbudowanym przez Medyceuszy. Na głównym placu Piazza della Repubblica warto zasiąść w restauracji by napić się wyjątkowo smacznej cappuccino. Pinacoteca Foresiana prezentuje ekspozycję pamiątek po Napoleonie, fascynujące jest również muzeum archeologiczne z pamiątkami wydobytymi z wraków rzymskich statków. Po zwiedzeniu niezwykłego miasta warto wybrać się na najlepsze miejsce kąpielowe, czyli otoczony piaszczystymi plażami cypel Enfola. Jeżeli ktoś ma więcej czasu z powodzeniem może zaglądnąć do osady Scaglieri, Biodoli czy Procchio by poznać niesamowity wyspiarski folklor, spróbować lokalnych smakołyków lub skorzystać z wielu dostępnych piaszczystych plaż.  Na wyspę najlepiej dostać się promem lub wodolotem z Piombino, a zwiedzić wszystkie ciekawe jej części rowerem lub wypożyczonym skuterem, gdyż we wszystkich zakątkach znajdują się wspaniałe kurorty z niezwykłymi atrakcjami. Leniwi turyści mogą także skorzystać z wodnych taksówek by dostać się na najdalsze zakątki wyspy z mało uczęszczanymi, malowniczymi plażami wtapiającymi się w lazurowe morze.

Wyspa Caparia – prawie dziewicza wyspa położona 30 km na północny-zachód od Elby z zadziwiającym pasmem górskim poprzecinanym dolinami łagodnie opadającymi ku morzu. Caparię najchętniej odwiedzają miłośnicy nurkowania, gdyż słynie z wielu ciekawych miejsc, w których można podziwiać podwodny świat. Wyspę warto także zdobyć na piechotę podziwiając jednocześnie wspaniałe widoki na Korsykę i malowniczo położoną latarnię morską. Niezwykłym miejscem budzącym zachwyt, w którym można spędzić niezapomniane chwile jest zatoka Cala Rossa z nieskazitelnie czystą wodą falującą pod ognistoczerwonymi klifami. Na wyspę pływają promy z Livorno i Porto Azzuro.

Lucca – wspaniałe miasto otoczone pierścieniem renesansowych murów z gigantycznymi bastionami i urokliwymi ogrodami. Lucca rozkwitła w okresie od XI do XIV stulecia, kiedy rozwinął się handel jedwabiem, a jego produkcja utrzymywana jest na wysokim poziomie do dziś, podobnie jak wytwarzanie wysokiej jakości oliwy z oliwek. Po mieście można włóczyć się bez celu napotykając na swojej drodze ciekawe zabytki jak kościół San Michele in Foro z najpiękniejszymi fasadami w Toskanii czy osobliwa i asymetryczna katedra. Ulicą Via Cenami warto przespacerować się w kierunku miejskiej wieży zegarowej Torre delle Ore i bazyliki San Frediano, by po oglądnięciu tych niezwykłych zabytków udać się na drobne zakupy do pobliskiej dzielnicy handlowej. W mieście są również muzea z ciekawymi kolekcjami malarskimi, po których obejrzeniu można zasiąść w którejś ze świetnych restauracji by spróbować gęstej zupy z orkiszu lub słodkiego ciasta na bazie szpinaku.

Ogród Tarota – miłośnicy nietuzinkowej sztuki powinni na własne oczy zobaczyć najdziwniejsze i jednocześnie fascynujące dzieło sztuki nowoczesnej zaprojektowane w stylu Gaudiego. Autorka niezwykłego miejsca przenosi turystów w trójwymiarowy świat karcianych postaci, diabła, anioła stróża, wisielca i innych istot górujących nad wierzchołkami drzew. Ogród ma zawiłą symbolikę wprawiającą w osłupienie szczególnie dzieci, niemniej jednak również dorośli powinni zgłębić ten zagmatwany świat ludzkiej wyobraźni.

Siena – z jednej strony doskonałe miejsce by odetchnąć po zatłoczonej Florencji, z drugiej kolejne miasto z wspaniałymi zabytkami okolone średniowiecznymi murami. Sienę założył cesarz Augustyn, przez wieki była jednym z najważniejszych miast w Europie, rozmiarami dorównywała Paryżowi i sprawowała kontrolę nad Toskanią. Sercem miasta jest wielki plac w kształcie muszli – Il Campo, zaprojektowany na podobieństwo płaszcza Matki Boskiej, na którym turyści mogą podziwiać tradycyjne wyścigi z jeźdźcami dosiadającymi koni na oklep (2 lipca i 16 sierpnia). Wyłożony kamieniami plac składa się z dziewięciu segmentów upamiętniających rządy Rady Dziewięciu, która kierowała miastem od XII do XIV wieku. Żeby zobaczyć wspaniałą panoramę miasta koniecznie trzeba wejść na dzwonnicę Torre del Mangia wznoszącą się przy dawnej siedzibie rady miejskiej Palazzo Pubblico. Najciekawsze obrazy warto zobaczyć w Museo Civico i Pinacoteca Nazionale, na zakupy wybrać się na Via Citta, a na „pici” – przygotowane ręcznie grube spaghetti zapiekane z tartą bułką zajść do którejś z restauracji przy Banchi di Sopra. Zachwycić może potężna katedra ukończona w 1215 r., warto poznać też historię dwóch klasztorów lub przespacerować się do twierdzy Fortezza di Santa Barbara. Zabytkowe centrum Sieny zasługuje na uwagę, gdyż zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Mieszkańcy Sieny lubują się w piciu wina ze szklanek w starych barach, więc koniecznie trzeba zajść do najstarszego bistro w mieście potocznie zwanego „wieżowcem”, by wspólnie z miejscowymi Włochami poznać różne smaki wybornych trunków.

Wille Medyceuszy – podróżując po Toskanii warto zwiedzić przepiękne domy wybudowane przed wiekami przez Medyceuszy. Zjawiskowe budowle początkowo miały służyć jako warowne schronienia, niemniej jednak z czasem stały się willami pełnymi przepychu i bogactwa. Najbardziej znane wille porozrzucane po okolicznych wioskach Florencji to Villa Medicea, La Petraia, Villa Castello z efektownymi ogrodami czy Villa di Poggio a Caino.

Volterra – ciekawe miasto leżące na płaskowyżu otoczonym malowniczymi wzgórzami wulkanicznymi, charakteryzujące się żółto-szarą zabudową. Turyści zaglądają najczęściej do najstarszego ratusza w Toskanii, zwiedzają starą katedrę i baptysterium lub szukają cienia w Parco Archeologico. Warto zagłębić się w niewielkie uliczki skrywające sklepiki z prawdziwymi skarbami, jakimi są ręcznie wyrabiane ozdoby alabastrowe. Odwiedziny w mieście nie były by do końca udane, gdyby nie wizyta na klifach Balze – szczególnie docenianym miejscu przez amatorów fotografii.

San Gelgano – najsłynniejsze opactwo na Półwyspie Apenińskim sprawiające tajemniczy i filmowy nastrój. Majestatyczne mury bez dachu, z zarośniętą roślinnością nawą główną i freskami z panoramą nieba i gór roztaczających się przez rozetę na długo zapadają w pamięć. Opactwo, chociaż jest zrujnowane, zachwyca swoim niezwykłym klimatem, zdjęcia z tego tajemniczego miejsc z pewnością będą zachwycały przez długie lata, a historia o rycerzu Galgano, który wyrzekając się swojej niechlubnej przeszłości wbił swój miecz w kamień będzie budziła grozę wśród słuchających niezwykłej legendy.

Arezzo – przechadzkę po niezwykłym miejscu porównuje się z powiewem świeżego powietrza, którym zresztą zainspirował się Roberto Benigni tworząc film „Życie jest piękne”. Ważny ośrodek etruski był w średniowieczu niezależną republiką, późniejsze wieki pozostawiły po sobie niezwykłe zabytki w postaci kościoła San Francesco z niebywałymi freskami i rozpoznawalnego z filmu placu Piazza Grande z piękną Loggia di Vasari. Większość ciekawych zabytków skupia się w starówce, ale warto też podejść do Museo Archeologico zajmującego część klasztoru wbudowanego w ścianę rzymskiego amfiteatru.

Winna droga Colli di Candia a Lunigiana – na zielonych wzgórzach Candie można odkryć wiele winnic, a wycieczka po nich z pewnością okaże się inspirującą pod względem kulinarnym i edukacyjnym. Podróżując po winnej ścieżce można poznać niezwykły toskański folklor i stare tradycje związane z wyrobem zacnego trunku, a także zabytki z tym ceremoniałem związane.

Orvieto – jedyne w swoim rodzaju miasteczko, do którego budowy użyto ciemnych, wulkanicznych skał, wznoszące się na malowniczym wzgórzu z rozpościerającymi się na nim winnicami. Turyści odwiedzają Orvieto ze względu na katedrę, do której późnymi wieczorami zaglądają promienie słoneczne tworząc niecodzienną atmosferę. „Złotą lilię włoskich katedr” zbudowano na pamiątkę tzw. cudu bolseńskiego, według którego podczas odprawiania mszy z hostii na podtrzymującą kielich chustę zaczęła kapać krew, a sam fakt papież Urban IV ogłosił cudem, na którego pamiątkę zaczęto odprawiać ważne w religii katolickiej Boże Ciało. Zachwyca fasada świątyni będąca plątaniną kolumienek, wieżyczek, płaskorzeźb i setek detali w zadziwiających kolorach. W ozdobionym pasami kolorowego marmuru wnętrzu również jest co oglądać, gdyż niesamowite freski wywołują rozmaite efekty wzrokowe, a nastrojową atmosferę można poczuć dzięki słynnemu korporałowi, skrywanemu w zdobionej kamieniami szkatule. W mieście działają także ciekawe muzea prezentujące zabytkowe przedmioty kultury etruskiej i greckiej, warto również przejść się ulicami Via Duomo i Corso Cavour, przy których mieszczą się między innymi pamiątkowe sklepiki ze słynną ceramiką z Orvieto oraz restauracje z wyborną kuchnią. W mieście jest jeszcze kilka ciekawych zabytków, którym warto poświęcić uwagę takich jak: ratusz, kościół Sant'Andrea czy malutki, romański kościółek San Lorenzo di Arari. Niezwykle urzekająca może być także podróż do  średniowiecznej części miasta, zwanej Starą Dzielnicą, z przepięknymi ogrodami i małymi warsztatami rzemieślniczymi.

Asyż – miasteczko od wieków obdarowuje przybywających do niego turystów duchowymi doznaniami oraz inspiruje niezwykłymi zabytkami. Miasto rozsławił św. Franciszek – założyciel największego na świecie zakonu, a dziś odwiedzają je tłumy turystów pragnących podziwiać jedyną w swoim rodzaju Basilica di San Francesco. Ten najokazalszy zabytek skrywa wiele najcenniejszych zbiorów sztuki na świecie, chociaż z zewnątrz świątynia porównywana jest z innymi sanktuariami, wnętrze zachwyca swoją niepowtarzalnością i bogactwem. Na bazylikę składa się kościół górny i dolny, a słabe oświetlenie celowo wprowadza zaciemniony nastrój sprzyjający medytacjom. Prawdziwe skarby świątyni to wspaniałe freski dokumentujące 100 lat rozwoju malarstwa oraz szczątki świętego Franciszka spoczywające w podziemnej krypcie. Dla znalezienia się w bajkowym świecie warto wspiąć się przy okazji na szczyt Monte Subasio, z którego widok na okolicę przenosi turystów w inny wymiar. Via San Francesco prowadzi tłumy zwiedzających w kierunku pocztówkowych uliczek, wśród których kaskady kwiatów spływają ze ścian, a w powietrzu unoszą się zapachy smakowitego jedzenia dolatujące z przytulnych knajpek. Spacer nie powinien ominąć Rzymskiego Forum na Piazza del Comune, nad którym dominuje Tempio di Minerva – świątynia będąca przed laty inspiracją dla Goethego. Zwieńczeniem zwiedzania Asyżu powinna być wyprawa do Rocca Maggiore, jednego z najlepiej zachowanych zamków w regionie, którego trud zdobycia z pewnością wynagrodzi niezwykły widok na piękną okolicę.

Rzym – położony jest w środkowych Włoszech w dolnym biegu rzeki Tyber na wyżynnym terenie niedaleko morskiego wybrzeża, gdzie panuje klimat śródziemnomorski. Wspaniałe miasto jest jednocześnie stolicą włoskiego parlamentu, w jej granicach kryje się La Citta del Vaticano (Watykan), mini-państwo będące siedzibą Kościoła katolickiego i papieża. Wieczne Miasto przesiąknięte jest śladami bogatej historii związanej z wielkim imperium oraz rządami papieży, średniowieczne świątynie powstawały na gruzach antycznych bazylik, a pozostałości po kolumnach i rzeźbach zostały włączone w niezwykłą architekturę miasta. Rzymu nie da się zwiedzić w jeden dzień czy nawet tydzień, więc każdy podróżnik będący w nim chociaż raz wie, że za jakiś czas znów powróci do antycznego miasta, by dalej zwiedzać i podziwiać niezwykłe miejsca. Przed zwiedzaniem warto zaopatrzyć się w łączony, siedmiodniowy bilet umożliwiający wejście do większości ważnych zabytków i muzeów, istotne jest także zaplanowanie tego, co właściwie chce się zobaczyć na zasadzie chociażby wybrania tematycznych tras. Antyczne miasto rozciąga się na wchód ulicą Via del Corso w stronę Schodów Hiszpańskich z okolicznymi ulicami i zaułkami handlowymi oraz w kierunku głównej arterii Via Nazionale. Południowy rejon chętnie odwiedzany przez turystów to zabytki starożytnego miasta, natomiast na północy wytchnienie dają olbrzymie połacie parku Villa Borghese. Najczęściej odwiedzane przez turystów plac św. Piotra i Watykan usytuowane są na lewym brzegu rzeki Tyber, a do części miasta położonej na południe od nich, zwanej Zatybrze, zaglądają entuzjaści życia nocnego. Najlepszym punktem orientacyjnym, łączącym zarówno średniowieczne, jak i renesansowe centrum, do którego podczas zwiedzania wielokrotnie się wraca jest Piazza Venezia – jedno z większych skrzyżowań. Z tego przeważnie zatłoczonego miejsca można podziwiać pierwszy, XV-wieczny, renesansowy pałac powstały w mieście (Palazzo Venezia) oraz kościół San Marco – jedną z najstarszych bazylik Rzymu. Zachwyt budzi położony niedaleko Pomnik Wiktora Emanuela, nazywany przez historyków „Ołtarzem Ojczyzny”, a przez złośliwych rzymian i niektórych turystów, ze względu na swoją architekturę, „tortem weselnym” lub „maszyną do pisania”. Dla orientacji i wspaniałych widoków warto wejść na Kapitol – wzgórze, które w starożytności było duchowym i politycznym centrum miasta, a dziś widoczna z niego, imponująca panorama miasta urzeka podróżników z całego świata. Na wzgórzu poza wieloma ciekawymi pozostałościami minionych epok wznosi się także będący niezwykłą atrakcją turystyczną kościół Santa Maria in Aracoeli z ciekawymi freskami przedstawiającymi żywoty świętych. W sercu tego miejsca wznosi się majestatyczny, często fotografowany pomnik Marka Aureliusza. Z Kapitolu warto przedostać się eleganckim zejściem zwanym „cordonata” na wspaniały plac zaprojektowany przez Michała Anioła – Piazza del Campidoglio z wznoszącymi się w sąsiedztwie dumnymi Palazzo dei Conservatori i Palazzo Nuovo (w ich wnętrzach mieści się Muzeum Kapitolińskie z najcenniejszymi zabytkami starożytnej sztuki, w tym jeden z symboli Rzymu – rzeźba wilczycy karmiącej mitycznych założycieli miasta) oraz rzymskim ratuszem Palazzo Senatorio. Turyści tłumnie gromadzą się w Centro storico – historycznym centrum miasta wznoszącym się na północ od Piazza Venezia, po którym spacer zabiera zwiedzających w niezwykłą podróż po starożytnych czasach, a gdziekolwiek się nie zawędruje, znajdzie się miejsca godne uwagi. Zwieńczeniem głównej arterii miasta jest Palazzo Doria Pamphilj z ciekawą, renesansową galerią dzieł sztuki, przy okazji trzeba odnaleźć ulicę Via del Seminario prowadzącą do Panteonu – najlepiej zachowanego i najbardziej imponującego zabytku starożytnego Rzymu, dumnie wznoszącego się na Polu Marsowym. Chociaż obiekt przez wieki zmieniał swój kształt architektoniczny nadal zachwyca swoją zadziwiającą konstrukcją. Nic innego tak nie zachwyca w Rzymie, jak obszar leżący na południe od Wzgórza Kapitolińskiego, w który najchętniej zapuszczają się turyści szukający oddechu prawdziwej historii. Antyczną atmosferę można poczuć spacerując po Forum Trajana – zespole bazylik, pomników, mieszkań i sklepów, wytyczonych w czasach, gdy Rzym przechodził apogeum rozwoju, natomiast miejscem z imponującymi ruinami, będącym symbolem kultury śródziemnomorskiej, owianym romantyczną aurą jest Forum Romanum. Wyobraźnię warto uruchomić spacerując po najstarszej ulicy Rzymu – Via Sacra, którą cesarze i generałowie zmierzali z procesjami dziękczynnymi do świątyni Junony. Łuk Septymiusza Sewera, mównica Rostra, Basilika Julia, świątynia Kastora i Polluksa czy tzw. bazylika Konstantyna to tylko niektóre zabytki na Forum wśród których turyści mogą poczuć się wyjątkowo. Równie ważnym miejscem są Fora Cesarskie (Fori Imperiali), na których przed wiekami skupiało się życie polityczne, religijne i handlowe miasta, a do dziś można podziwiać marmurowe kolumny wybudowanej w 42 r. p.n.e. świątyni Marsa Ultora. Wędrówka po tym niezwykłym miejscu nie powinna ominąć dominującego nad nim Wzgórza Palatyn, na którym według legendy Romulus i Remus założyli miasto Rzym. Można na nim odpocząć, a także przekąsić jakiś rzymski specjał w przyjemnym punkcie gastronomicznym, natomiast najlepsze schronienie przed promieniami słonecznymi dają wykwintne i zadbane, położone wśród malowniczych ruin Ogrody Farnese. Nikogo nie dziwi fakt, że jednym z miejsc, w którym zawsze można spotkać wielu turystów jest Koloseum – najbardziej znany w Rzymie pomnik starożytności od zawsze fascynujący podróżników, naukowców i historyków sztuki, który stał się wzorem dla stadionów piłkarskich i wielu innych konstrukcji. Budowę tej niezwykłej areny na planie elipsy rozpoczęto już w 72 r., była świadkiem nietypowych przedstawień, sceną walk gladiatorów i igrzysk sportowych, a zapadnie z których wyskakiwały egzotyczne zwierzęta i system podziemnych labiryntów do dziś powodują u zwiedzających dreszcz emocji, podobnie jak organizowane specjalnie dla turystów wieczorne spacery po tym niezwykłym miejscu. Jeżeli ktoś chce spojrzeć na Koloseum z ciekawej perspektywy, powinien wybrać się na najwyższe z siedmiu rzymskich wzgórz – Eskwilin, z brukowanymi uliczkami i przytulnymi restauracjami, w których można odpocząć i dobrze zjeść, podziwiając jednocześnie wspaniałe widoki oraz takie zabytki jak Domus Aurea Nerona – intrygujący i tajemniczy Złoty Dom Nerona z łaźniami, basenami i wieloma tarasami oraz bazylikę Santa Maria Maggiore z najlepiej zachowanym wnętrzem bizantyjskim. San Giovanni in Laterano to oficjalna katedra rzymska i siedziba papieża do momentu zjednoczenia Włoch z pięknymi krużgankami i niezwykłym baptysterium, nie sposób przejść obok niej obojętnie. Odpoczynek w niezwykłych ogrodach Villa Borghese można powiązać ze zwiedzaniem ciekawych muzeów z najznamienitszymi dziełami sztuki, leżących na obrzeżach wielkiego parku, tzn. Museo e Galleria Borghese, Galleria Nazionale d'Arte Moderna i Museo Nazionale Etrusco di Villa Giulia. Kawa najlepiej smakuje na Piazza Navona, na którym zawsze jest tłoczno i można spotkać wielu zasiadających w restauracjach Włochów, turystów oraz miejskich artystów, mimów i kuglarzy – wielkomiejskie życie tętni w tym miejscu przez całą dobę. Fotografia dumnie wznoszącej się na placu fontanny Czterech Rzek autorstwa Berniniego powinna uświetnić domowe archiwum, a wiedzę o Rzymie dodatkowo utrwali wizyta w Museo di Roma mieszczącym się we wspaniałym budynku Palazzo Braschi. Siedzibę włoskiego parlamentu Palazzao di Montecitorio można zobaczyć spacerując po placu o tej samej nazwie lub wybrać się na południe od „centro storico” by zagłębić się w dzielnicę ciasnych zaułków z malowniczymi placykami, na których wolno płynie codzienne życie mieszkańców „wiecznego miasta”. Najbardziej znanym miejscem jest plac Campo de'Fiori (wielkomiejskie targowisko z licznymi straganami, otoczonymi uroczymi restauracyjkami), leżący w okolicy ciemnych uliczek dawnego, żydowskiego getta z niebywałą atmosferą sprzed wieków wyczuwalną na każdym kroku oraz wielkiego skrzyżowania przy Largo di Torre Argentina, na którym ruch nigdy nie ustaje. W trakcie spaceru po dawnym getcie, gdzie do dziś znajdują się koszerne sklepy i restauracje specjalizujące się w żydowskiej kuchni, koniecznie trzeba zajrzeć do naznaczonej historią synagogi i zobaczyć jedyny starożytny most, zachowany w pierwotnym stanie, prowadzący na ciekawą wyspę Isola Tiberina. Urokliwym miejscem bez wątpienia jest plac Piazza del Popolo położony w sąsiedztwie podwójnych wzgórz, z których widok na miasto jest nad wyraz imponujący oraz blisko niezwykłego kościoła ze zbiorami sztuki renesansowej i malowidłami Caravaggia – Santa Maria del Popolo. W trakcie pasjonującej wędrówki po Rzymie koniecznie trzeba zatrzymać się i odpocząć na Schodach Hiszpańskich znanych przede wszystkim z pokazów mody i okolicznych ekskluzywnych sklepów, a także ciekawych balustrad i balkonów oraz tłumnie przesiadujących na nich dziesiątek turystów wraz z miejscową młodzieżą, natomiast same schody do późnych godzin nocnych są miejscem międzynarodowych spotkań i rozmów, więc wieczorem warto jest wybrać się w ich okolicę. Po schodach warto się również wspiąć, żeby zobaczyć kościół Trinta dei Monti oraz ciekawe widoki rozpościerające się na miasto. Po drugiej stronie schodów, na ulicy Via del Tritone kryje się następny ciekawy zabytek – Fontana di Trevi – przepiękna fontanna, na której woda ogromną kaskadą wzbija się ponad kamienne posągi i skały wbudowane w niezwykle prezentujący się szczególnie nocą renesansowy pałac. Jeżeli ktoś chce być pewien, że jeszcze wróci do Rzymu, powinien wrzucić do fontanny monetę i to koniecznie, jak podaje przesąd, przez lewe ramię. Dobrym i owocnym w wiedzę przerywnikiem w trakcie wielu godzin spacerowania może okazać się wizyta w Time Elevator Roma – gdzie na multimedialnym pokazie filmowym zaprezentowanym w niezwykle ciekawy i efektowny sposób można poznać dzieje Rzymu podróżując wirtualnie po jego zawiłej historii. Wędrówka nie powinna ominąć zachwycających pałaców, znakomitych zbiorów sztuki oraz świetnych restauracji Kwirynału – najpiękniejszego wzgórza w Rzymie, na które koniecznie trzeba zajrzeć nie tylko dla ciekawej panoramy miasta. O dawnej świetności Rzymu można przekonać się oglądając doskonale zachowane termy Karakalli, czyli słynne łaźnie wybudowane na Via Appia Antica, można w nich obejrzeć ciekawe mozaiki, a także zorientować się, jak wyglądał przed wiekami ogólny plan budynków i codzienne życie starożytnych rzymian. Równie ciekawe są położone nieco dalej katakumby San Callisto, będące największym, podziemnym cmentarzem w Rzymie, po którym spacer może budzić grozę i wywoływać zachwyt. Osoby zainteresowane architekturą i urbanistyką powinny wybrać się także do dzielnicy Esposizione Universale Roma, którą wybudowano specjalnie na światowe targi w 1942, które w konsekwencji wojny nie doszły do skutku, ale niezwykłe budowle, szerokie bulwary i ciekawe muzea do dziś przyciągają turystów swoją niepowtarzalnością. W poszukiwaniu nietypowych restauracji, życia nocnego i sceny alternatywnej koniecznie trzeba wybrać się do dzielnicy Zatybrze, ożywającej wieczorami na długie godziny. W planie spacerowym powinien znaleźć się również Most Miłości znany z filmu „Rzymskie wakacje”, liczne rzymskie parki dające ochronę przez nadmiernym słońcem, Kolumna Marka Aureliusza, Kolumna Trajana oraz wiele, wiele innych niezwykłych zabytków zapewniających wielogodzinne zwiedzanie.

Watykan – większość turystów przybywa tłumnie do Rzymu, żeby odwiedzić jedno z najważniejszych miejsc we Włoszech, jakim jest Watykan, który w 1929 r. uzyskał status niezależnego państwa i do dziś jest Stolicą Apostolską z urzędującą głową Kościoła katolickiego. Mała papieska enklawa (jedyne 40 ha) od zachodu ogrodzona jest murem, od wschodu zaś otwiera się dla turystów i pielgrzymów bazyliką i ogromnym, pompatycznym placem św. Piotra otoczonym kolumnadą autorstwa Berniniego. Najważniejszym odwiedzanym miejscem jest niezwykła bazylika św. Piotra, która stanęła w miejscu, gdzie znajdował się grób św. Piotra, przy jej budowie pracowali najwięksi włoscy architekci, wśród nich Michał Anioł, który wewnątrz świątyni pozostawił po sobie m.in. cudowną „pietę” – rzeźbę przedstawiającą Marię z martwym Chrystusem. Koniecznie trzeba wspiąć się na imponującą kopułę bazyliki będącą architektonicznym ideałem, by ocenić jej ogrom oraz podziwiać niezwykłą panoramę miasta. Kunszt wykonania bazyliki i jej skarbów jest tak misterny, że najlepiej wybrać się z osobistą wizytą, żeby na własne oczy przekonać się o jej pięknie i bogactwie. W bazylice koniecznie trzeba zobaczyć posąg św. Piotra ze stopą wytartą od pocałunków pielgrzymów, pomnik Aleksandra VII, skarbiec, Kaplicę Polską, Aulę Pawła VI, czyli miejsce papieskich audiencji, Groty Watykańskie oraz ważny dla polskich turystów grób Jana Pawła II. Warto również podejść do słynnych Muzeów Watykańskich, przy których bladną inne europejskie zbiory, niezwykle ciekawe są Galeria Gobelinów i Map oraz muzea Braccio Nuovo i Museo Chiaramonti. Tłumy turystów zachwycają się Salami Rafaela i Apartamentami Borgiów, z kolei sławne Schody Rafaela prowadzą do jednego z największych osiągnięć artystycznych ludzkości – Kaplicy Sykstyńskiej – imponującej budowli pełniącej funkcję prywatnej kaplicy Ojca Świętego. Najczęściej podziwianymi malowidłami na świecie są właśnie te z kaplicy, a wśród nich te jedyne i niepowtarzalne, wirtuozerskie, inspirujące chyba każdego freski na sklepieniu zamówione przez papieża Juliusza II, które wyszły spod pędzla Michała Anioła, przedstawiające „Sąd ostateczny” oglądany codziennie przez kilkanaście tysięcy zauroczonych nim turystów. Jeszcze więcej wybitnych dzieł przedstawiających pięć wieków malarstwa zawiera galeria – Pinakoteka – mieszcząca się w oddzielnym budynku, na głównej osi Watykanu, więc i tam warto zapuścić się by dopełnić artystycznych przeżyć i uniesień. W Watykanie interesujące są jeszcze Museo Gregoriano Profano, Museo Pio Cristiano i Museo Missionario Etnologico przedstawiające najcenniejsze zabytki sztuki sakralnej we Włoszech. Po takiej dawce niezwykłych atrakcji zarówno duchowych, jak i turystycznych najlepiej odpocząć w ogrodach papieskich i zaplanować, które zabytki zwiedzi się dalszej kolejności.

Kiedy najlepiej lecieć do Toskanii?
Na letnie wczasy najlepiej wybrać się od maja do października, kiedy temperatury w kraju przekraczają 20°C, najcieplejszymi miesiącami są lipiec i sierpień, kiedy termometry wskazują powyżej 40°C – jest to idealny okres do wylegiwanie się na wspaniałych plażach, chociaż osoby źle znoszące upały powinny mieć na uwadze zbyt wysokie temperatury. Ciepłymi miesiącami są też czerwiec i wrzesień doskonale nadające się na urlopy w bardziej sprzyjających temperaturach powietrza.

Na zwiedzanie zabytków Półwyspu Apenińskiego najlepsze miesiące to od kwietnia do czerwca oraz od września do początków listopada, choć ciężko wtedy skorzystać z kąpieli morskich, niemniej nie ma wtedy tylu turystów co w okresie letnim.

Planując podróż do Toskanii warto pamiętać o cyklicznych imprezach, na których warto się pojawić jak chociażby słynny Maggio Musicale Fiorentino (od kwietnia do początku lipca) czy letni festiwal muzyki kameralnej i symfonicznej Estate Fiesolana lub lipcowy Florence Dance Festival. W Pizie organizowane są czerwcowe Gioco del Ponte – przyciągające turystów zawody w przepychaniu wielkiego wozu czy Regata di San Ranieri – zawody wioślarskie połączone z paradami i festiwalami. Siena przyciąga turystów Palio – tradycyjnymi i widowiskowymi wyścigami konnymi na oklep dookoła placu Campo (2 lipca i 16 sierpnia)

Jaka waluta obowiązuje we Włoszech i jakie są orientacyjne ceny?
We Włoszech obowiązuje wspólna dla całej Unii Europejskiej waluta – Euro. Konsekwencją tego są nieco wyższe ceny niż w Polsce, zwłaszcza jeżeli chodzi o posiłki w restauracjach i ceny związane z infrastrukturą i turystyczną.

Gdzie i jakie pamiątki kupić w Toskanii?
Półwysep Apeniński to skarbnica różnego rodzaju pamiątek, niezależnie w który region trafimy. W miejscowościach wypoczynkowych i kurortach jest wiele sklepów z pamiątkami, na pewno można w nich znaleźć ciekawe upominki.

Turyści często w małych sklepach i na bazarach szukają antyków i biżuterii, które można kupić taniej niż w stolicy Włoch. Popularnością cieszą się wyroby kulinarne, szczególnie sery takie jak mozzarella, parmezan, gorgonzola czy mascarpone, a także wyborne wina Chianti, Amarone czy Marsala – mogą to być pamiątki przeznaczone do konsumpcji lub dla celów dekoracyjnych w specjalnie przygotowanych butelkach. W każdym sklepie z pamiątkami można także znaleźć suweniry poświęcone największym klubom piłkarskim. Symboliczną pamiątką mogą być miniaturowe włoskie budowle lub miniaturki z papieskimi akcentami. W poszczególnych regionach specyficzne pamiątki przybierają postać masek, koronek, kolorowego szkła czy wyrobów ceramicznych. Turyści o zasobniejszych portfelach mogą pokusić się o wyroby takich marek jak Gucci, Prada czy Armani. Warto pamiętać, że sklepy we Włoszech ze względu na sjestę otwarte są w godzinach: 9:00-13:00 i 15:30/16:00-19:30/20:00.

Na zakupy najlepiej wybrać się do Florencji, gdzie pieniądze na pamiątki i nie tylko można wydać w dzielnicy Oltrarno z ekskluzywnymi sklepami lub na Via de'Tornabuoni z drogimi butikami najsławniejszych marek. Bardziej przyziemne produktu można znaleźć na targu w pobliżu kościoła San Lorenzo.

Jaki czas obowiązuje we Włoszech?
We Włoszech obowiązuje taki sam czas jak u nas.

Jak poruszać się po Toskanii?
Po Włoszech bardzo dobrze przemieszcza się za pośrednictwem świetnie rozwiniętej kolei obejmującej swoim zasięgiem cały kraj, poszczególne odcinki pokonuje się bardzo szybko. Dobre połączenia kolejowe funkcjonują też na trasach z głównymi miastami w Europie, obsługuje je m. in. pociąg Pendolino i Eurostar Italia. Komunikacja autobusowa jest natomiast wolniejsza i obsługuje krótsze trasy.

Włoskie autostrady są szybkie i płatne, chociaż zdarza się, że w okresie świąt i sezonie letnim mogą być zatłoczone. Kierowcy nie mają obowiązku posiadania międzynarodowego prawa jazdy, a polskie ubezpieczenia komunikacyjne są uznawane. Kierowcę i pasażerów obowiązuje zapięcie pasów, brak kamizelki odblaskowej skutkuje mandatem. Warto też pamiętać, że we Włoszech obowiązują ostre przepisy dotyczące parkowania i niedostosowanie się do nich grozi szybkim odholowaniem samochodu i wysokim mandatem.

Jakie plaże są w Toskanii?
Większość darmowych plaż we Włoszech oznaczona jest jako „spiagia”, natomiast te z płatnym wstępem oraz leżakami, parasolami i dostępem do prysznica to „lido”. Na terenie Włoch można znaleźć plaże zarówno piaszczyste, kamieniste, jak i skaliste, większość z nich przygotowana jest dla turystów już od kwietnia – można wtedy liczyć na wysoki standard usług, czystość i porządek. Przed wyjazdem najlepiej sprawdzić czy kurort, do którego jedziemy ma płatne plaże z całą infrastrukturą i jakie są orientacyjne ceny, a także czy trzeba zabrać z sobą obuwie przeznaczone do kąpieli w miejscach z kamienistym dnem.

Plaże w Toskanii są świetnie zagospodarowane i przygotowane na przyjazd turystów, chociaż bez problemu można znaleźć dzikie, nieodkryte zatoczki. Piaszczyste plaże można spotkać niemalże na całym wybrzeżu. Na plażach z drobnym piaseczkiem można wypoczywać w takich miejscowościach jak Marina di Massa, San Vivenzo, Grosetto czy Mariana di Castagneto. Na ciekawe, drobno-piaszczyste plaże położone w sąsiedztwie wydm można trafić w Tirrenie.

Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieć dostęp.

Jakie są ograniczenia celne we Włoszech?
Przewóz towarów podlega ograniczeniom ilościowym na zasadach obowiązujących w UE, co oznacza w praktyce, że rzeczy osobiste i sprzęt na własny użytek nie podlega ograniczeniom celnym. W przypadku towarów można wwozić i wywozić do 200 szt. papierosów, 400 szt. cygaretek, 200 szt. cygar, 1 kg. Tytoniu, 10 l spirytusu, 20 l mocniejszego alkoholu, 90 l wina i 110 l piwa.

Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia we Włoszech?
W nagłych przypadkach turyści z Polski objęci są we Włoszech bezpłatną podstawową opieką medyczną. Opłaca się jednak wykupić polisę ubezpieczenia podróżnego, która w razie potrzeby umożliwi pokrycie kosztów bardziej zaawansowanego leczenia i transport medyczny. Jeżeli posiadamy ubezpieczenie prywatne należy zapoznać się z jego warunkami, gdyż w większości przypadków ubezpieczeniem objęte są koszty leczenia powyżej pewnych kwot, które należy samemu opłacić. Przed wyjazdem za granicę dobrze jest jednak w oddziale wojewódzkiego NFZ złożyć wniosek o wydanie Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego, która jest dowodem posiadania takiego ubezpieczenia.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min. Szczepienia ochronne nie są wymagane i nie ma zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych, niemniej przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo.

Dokumentem uprawniającym do wjazdu i wyjazdu z Włoch tak jak i innych krajów Unii Europejskiej jest dowód osobisty lub paszport. Na terenie Włoch bez wizy można przebywać 90 dni, a okres ważności paszportu nie może być krótszy niż dozwolony czas pobytu.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasady polskiej w Rzymie: www.rzym.polemb.net

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Włoskiej

Włochy, Rzym, Via Pietro Paolo Rubens, 20, 00197
Tel.: 0039 06 362 04 200, 0039 06 362 04 204 Tel.: 0039 06 362 04 300 (Wydz. Kons.) Tel. dyżurny: 0039 335 599 52 12 (po godz. pracy) Faks: 0039 06 321 78 95 Faks: 0039 06 362 04 322 (Wydz. Kons.)
rzym.amb.sekretariat@msz.gov.pl
www.rzym.polemb.net

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Bolonii

Włochy, Bolonia, Via Santo Stefano 63, 40125
Tel.: (00-39) 051 22 89 09 Tel.: (00-39) 051 22 74 42 Faks: (00-39) 051 65 93 362
consolatopolacco.bo@libero.it